|எதிர்த்துகள்|

என் கவிதை-1

நீ எனக்குள் கலந்தாய்
உயிராய் உதிரமாய்...

உன்னை அர்சிக்கிறேன்
என்னை மலராய்க்கொண்டு

நான் உன் வழிப்போக்கன்
நீ என் வழி

என் புனித யாத்திரை
உன்னை நோக்கி...

நீயோ இந்த பக்தனிடமே
வரம் கேட்டாய்,

மகிழ்ந்திருந்தேன், அது
மரணமென்று அறியாது.

-நியோப்ரபு

மைய விலக்கு விசை

விளிம்பு ஓரத்தில் தான்
என்று அச்சுருத்தியது மையம்
நிலவின் விளிம்பு ஆமோதித்துத்
தேய்ந்தது
கடலின் விளிம்பு அலைந்தது தொடர்ந்து
மலையின் விளிம்பு மேகத்தில்
மறைந்தது
வாழ்வின் விளிம்பு நம்மை சாய்த்துவிட்டது
முதுமைப்
பள்ளத்தில்
மையத்திலிருந்து விலகுகிறது
மையம் விலகுகிறது
மையமும் ஒரு நாள்
விளிம்பாகும்
செல்லும் ஓரத்திற்கு
அப்போது சொல்லியது வாழ்க்கை
இது ஆட்ட
விதியென்று